جشنها و اعیاد ایران باستان

آئین ها و رسم های دینی

¢        آئین سدره پوشی ( زایش نوین )

جشنی است که خانواده های زرتشتی برای فرزندان خود به هنگام رسیدن به سن هوشیاری و مسئولیت پذیری برگزار می کنند .

نوجوان در کنار سفره سدره پوشی در برابر روشنائی می نشیند و موبد روبروی او می نشیند  . سروده مزده یسنو اهمی خوانده می شود .در این سرود ، نوجوان ، آئین نیاکان خود را می پذیرد و به پای بندی خود بر آئین  مزدیسنا ، گواهی می دهد . در پایان مراسم ، موبد همراه با خواندن اوستای تندرستی ، مخلوطی از دانه های برنج ، جو و برگ های خشک آویشن را به آرامی بر سر و دوش نوجوان سدره پوش می ریزد و با این کار تندرستی ، دیر زیوی و پایدار ماندن او را به آئین راستی آرزو می کند .

¢        آئین پیوکانی ( زناشوئی)

پیوکانی کاری نیک است .بنیادی است که یک زن یا یک مرد را به نام ”همسر“ به هم وابسته می کند تا توانایشان را در سازندگی و پیشرفت آفرینش ، رسائی یافته، شادی شان افزوده شود  و خوشبختی شان بیشتر گردد .

بنیاد پیوکانی ” زناشوئی ” باید بر پایه های خرد ، دوست داشتن ، همکاری و دلبستگی به سازندگی استوار باشد و از نادانی ، هوس و خود خواهی و ویرانگری به دور باشد .

در ایران باستان پنج گونه پیوکانی بود ، که بر دو پایه استوار بوده است .

1- همبستگی خانوادگی

2- نام و بقای خانواده