شاید برای تنوع بد نباشد از تهران خارج شویم و به رستورانی در شهر اصفهان برویم.

 آنروز، جهت صرف ناهار مهمان بودم و قرار بود به سفره­خانه­ای در کنار میدان امام برویم که سفره­خانه سنتی نقش جهان نام داشت و برای ورود به آن باید از میان بازار سنتی اصفهان،که هنوز رنگ و بویی از گذشته درخشان این شهر را به همراه دارد بگذری. می­توانی با دیدن صنایع دستی زیبا، در مغازه­های متعدد آنجا کیفور شوی. قسمتهای مختلف بازار به سبک قدیم مسقفند و سوراخهای دایره­ای شکلی بعنوان نورگیر در آن قابل مشاهده است . مغازه­ها حجره مانند هستند و اگر در بین کالاهایشان اجناس چینی را ببینی لازم نیست زیاد متعجب شوی .

از پله­هایی که انسان را به یاد 100سال پیش می­اندازد بالا می­رویم. سر در سفره­خانه همانند درهای 2لنگه قدیمی است و از 2 کلون جهت آقایان و خانمها برخوردار است بی آنکه نیازی باشد زیرا نگهبانی را گماشته­اند که تا جای خالی نباشد اجازه ورود نمی­دهد و تا صورتحساب را ندهید اجازه خروج .

فضای سالن 80-70متر است و کاملا سنتی و بانقش و نگار در کاشی و چوب و پنجره­های قدی. در گوشه­ای از سالن کولری گازی نصب است که با توجه به در و پنجره­های متعدد کاملا باز کمکی به تهویه هوا نمی­کند.اکثر مشتریان در فضای بیرونی می­نشینند راهروی درازی که نیمی از عرضش را بصورت کامل و پیوسته با سیمان بالا آورده­اند و روی آنرا کاشی کرده­اند و در پایان با کمک چوب فضا را به 1 ردیف کامل تخت چسبیده به هم بدل نموده­اند .

منو شامل برنج انواع کباب و جوجه ، بریان ،دیزی ،کوفته برنج ، حلیم بادمجان و خورش ماست (دسر خوشمزه اصفهان) است. میزبان که شوهرخاله­ام است بهمراه دخترخاله خردسالم کباب سفارش می­دهند و من به امید آن­که سایرین، بریان، هم خواهند خواست روی دیزی دست می­گذارم و از این غافلم که بقیه از من پیروی کرده و دیزی می­خورند

غذا واقعا خوشمزه است. شاید بهترین دیزی عمرم. در ظروف سنگی و مقدارش برای سیر شدن کافی می­نماید . هیچکس نباید در این رستوران از پارچ دوغ بگذرد که شاید یک پارچ ،برای 2نفر هم کم باشد. این مطلب را کسی می­گوید که از دوغ ،متنفر است ولی 1لیوان از دوغ نقش جهان را با رغبت تمام نوشید و اگر بیشتر، نخورد ملاحظه اطرافیان، تنها دلیلش بود.

1نکته عجیب آنکه برای هر تخت تنها 1گوشت کوب آوردند و برای کوبیدن گوشت باید نوبت می­گرفتی.  قیمتها متناسب است4 دست دیزی 2 دست چلوکباب با نوشابه و دوغ و ماست و ترشی 36000تومان می­شود. در این رستوران صورتحساب معنی ندارد پس از خوردن غذا به صندوق جنب در ورودی می­روید و حساب می­کنید . علاوه بر این با وجود اخذ 10درصد سرویس ، در این سفره­خانه سرویس، لغت بی­معنی است . تعداد گارسونها با انواع لباسها، از لباس پاچه گشاد سنتی گرفه تا تی­شرت و شلوار جین و پیراهن و شلوار پارچه­ای آنقدر زیاد است که هر 5ثانیه یکیشان از مقابلت رد می­شود ولی وای به وقتی که از آنها چیزی بخواهی. برای اخذ 2قرص نان اضافه(که نان سنتی اصفهان و بسیار خوشمزه بود)به 10 نفر رو انداختم و آخری با پررویی تمام از تخت کناری پرسید این 2 نان اضافه است ؟ و نانهای اضافه را به دست من داد.

متاسفانه از قلیان هم خبری نبود گویا به دستور اداره اماکن جمعشان کرده­بودند

هنگام خروج ناگهان فریاد گل، همه مشتریان را از جا پراند در گوشه­ای از سالن حدود 10گارسون مشغول دیدن بازی استقلال و پرسپولیس بودند . بی توجه به خیل عظیم انسانهای گرسنه اطراف .

در کنار صندوق جنگ لفظی شدیدی بین مدیر سفره­خانه و چند پسر و دختر جوان برقرار بود که معتقد بودند هیچ دلیلی ندارد 10درصد حق سرویس بپردازند و مدیر به آرامی به کارمندانش میگفت مشتریها که رفتند  110را خبر کنید فعلا تنها مراقب باشید فرار نکنند .

تنها 2نکته ذکر نشده باقی می­ماند: اول آنکه از ساعت 3 بعد از ظهر تا 8شب رستوران تعطیل است و نکته دوم آنکه پدر و مادرها باید مواظب بچه­های کوچک خود باشند زیرا محلهای مستعد سقوط بدون حفاظ در این رستوران فراوان است آنچنان که با نوشته­ای این نکته را تذکر داده­اند

پ ن:عکس اول سردر رستوران است

        عکس دوم نمونه ای از کباب و دیزی رستوران است

        عکس سوم نمایی از فضای بیرونی رستوران به همراه مخلفات همراه غذا است

        عکس چهارم نقاشی است بر روی کاشی  دیوار رستوران که شباهت عجیبی به فضای داخلی سفره خانه داشت