گرچه فرهنگستان گوتینگن در سال 1272 نبشته ی گروتفند را پراکنش داد، ولی دنیای دانش نبشته پایه ای این نبشته را از گزارش کوتاه توماس توکسن و سپس در سال 1184 از نبشته ای که گروتفند برای آفرینه تاریخی هرن(1) گردآوری کرده بود، آگاهی یافت.

     گروتفند در پژوهش و یافت خود، بیش از همه از ریخت ها ی خط میخی که نیبور بازنویسی کرده بود سود جست. گروه ریخت ها ی هفتگانه ی اشاره شده که گروتفند هوشیارانه واژه ی "شاه" را از آن باز خواند، در این نبشته در خط اول بخش دوم آمده است. در زیر ریخت B یک ریخت کج جدا کننده ی واژه ها آمده و به دنبال آن هفت ریخت و سپس باز ریخت جدا کننده می آید. در خط دوم ابتدا چهار ریخت دیگر(واژه پارسی باستان برای "بزرگ") و سپس ریخت جدا کننده و بعد هفت ریخت و جداکننده و بار دیگر هفت ریخت می آید؛ این بار (در خط سوم) چهار ریخت اضافه دارد.

     از این سود جستن دوگانه از ریخت ها ی، گروتفند بیان"شاه شاهان" را دریافت می کند. به راستی او پیش از آنکه بتواند حتی یک ریخت را بخواند، کمابیش درونمایه تمام نبشته را گمانه زده بود.

                                                          B

     از آنجا که این نبشته در پرسپولیس در بالای پرنیخ یک فرمانفرما نقش شده است، گروتفند به درستی آن را فرمانی شاهانه دانسته است. از نبشته های شاهان پارسی که چندی پیش سیلوستر دوساسی در پاریس پراکنش داده بود، او بر مرز یکسره نبشته این گونه دستک ها آگاه بود، بنابراین برای این نبشته نیز چنین درون مایه ای را پذیرفت:

«داریوش، شاه توانمند، شاه شاهان، شاه .. ، پسر ویشتاسپ»

     بهتر بود به جای واژه "توانمند"،"بزرگ" ترزبان کند و برای نقطه ها نیز باید واژه ی "سرزمین ها" را بگذارد. جز این، ترزبانی او از هر سوی یکسره درست است. با این پیشرفت ها او در سال 1181 فقط توانست ده ریخت میخی را به درستی برجسته سازد.

1A.H.L. Heeren