چندی پیش دولت تصمیم گرفت برای سامان بخشی به نظام مالیاتی کشور قانون مالیات بر ارزش افزوده را به اجرا درآورد، این قانون که برای اولین بار در سال 1951 در آلمان به اجرا درآمده بود، نسبت به سایر قوانین مالیاتی از مزیت های ویژه ای برخوردار بود که آن را از سایر قوانین متمایز می کرد. اما در ایران تصویب طرح مالیات بر ارزش افزوده به دلایل مختلف از جمله شرایط اقتصادی خاص کشور در دوران جنگ تحمیلی و پس از آن و همچنین ایراداتی که مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان به این طرح وارد ساخته بودند تا امسال میسر نشد تا اینکه خرداد سال 87 این طرح به تصویب مجلس و تایید شورای نگهبان رسیده و رئیس جمهور آن را تیر ماه به وزارت اقتصاد و دارایی ابلاغ کرد. در سال 81مجلس ششم به دلیل این که عوارض و مالیات های متعدد ولی با نرخ های بسیار جزئی به صنایع مختلف وضع شده بود، به منظور شفاف سازی وضعیت صنایع،قانونی را با عنوان تجمیع عوارض به تصویب رساند. این قانون تجمیع عوارض، یک دریافتی از نهادهای دولتی به صورت دوبخشی بود به این صورت که یک بخش از آن مالیات /5 1درصد بود و یک بخش دیگر عوارضی بود که موسسات محلی مانند شهرداری ها و دهیاری ها به میزان 1/5درصد اخذ می کردند که در مجموع معادل 3درصد در نظر گرفته شده بود. با شروع بررسی لایحه مالیات بر ارزش افزوده در مجلس، دولت پیشنهاد کرد /5 1درصد مربوط به مالیات در قانون تجمیع عوارض حذف شود و مجلس متقابلا مالیات بر ارزش افزوده را جایگزین این بخش از قانون تجمیع عوارض کرد. بخش قابل توجهی از قانون مالیات بر ارزش افزوده مربوط به ابقای موادی از قانون تجمیع عوارض است که دربرگیرنده عوارض شهرداری ها و دهیاری ها و مالیات ها و عوارض خاص کالاهای ویژه مانند بنزین و سیگار و حمل و نقل است. در لایحه پیشنهادی دولت قبل، نرخ این مالیات 7‌درصد پیشنهاد شده بود، اما به درخواست احمدی‌نژاد، مجلس هفتم این نرخ را به 3‌درصد کاهش داد که کمترین نرخ ارزش افزوده در تمام دنیا است.