سوره نمل[27]
این سوره نود و سه آیه دارد و نام معروف آن به
مناسبت آیه ی 18 که دربارهی داستان مورچگان و حضرت سلیمان است، «نمل» میباشد،
ولی نام «سلیمان» و«طاسین» نیز بر آن نهاده شده است.تمام این سوره در مکّه در
جریان ها و مناسبت های مختلف نازل شده و«بسم الله الرّحمن الرّحیم» دوبار در آن
آمده است ؛ یکی در آغاز سوره و دیگری درآیهی 30 در آغاز نامهی حضرت سلیمان به
ملکهی سبأ.
غرض این سوره این است کهمردم را بشارت و انذار
دهد. و به همین منظور، مختصری از داستانهای موسی، داود، سلیمان، صالح و لوط (ع) را
به عنوان شاهد ذکر نموده و در دنبال آن پارهای از اصول معارف مانند وحدانیت خدای
تعالی در ربوبیت و مانند معاد را ذکر نموده است.
مفصّل ترین داستانآن، برخورد حضرت سلیمان با
ملکهی سبأ و چگونگی ایمان آوردن او به خدا میباشد.سخن گفتن پرندگانی همچون
هدهد و حشراتی چون مورچه، حضورافرادی از جنّ در لشگر و دربار سلیمان و بالاخره
آوردن تخت بلقیس از یمن به شام در یک چشم بهم زدن، بخشی دیگر از آیات این سوره را
به خود اختصاص داده است.
