ده سال پیش دانشمندان پیش­بینی کردند که در حدود نیمی از ماده معمولی اتمهای گازهای پراکنده در ناحیه بین کهکشانها هست. ماده به صورت ساختار بافت­مانندی در سراسر جهان گسترش یافته ­است. گره­های این بافت بزرگترین اجرام جهان یا همان خوشه­های کهکشانی هستند.  اخترشناسان انتظار داشتند که گازهایی با چگالی کم در تارهای این بافت نفوذ کنند. اما تلاشهای بسیاری در گذشته برای آشکار کردن این گازهای رقیق بی­نتیجه ماند. آنها با استفاده از حساسیت بسیار بالای ایکس ام ام نیوتون قسمتهای داغی را کشف کردند. این کشف آنها را در درک نحوه تکامل بافتهای کهکشانی کمک خواهد­کرد. فقط در حدود 5 درصد جهان از ماده معمولی (باریونی) تشکیل شده­است.
23 درصد را ماده تاریک و 72 درصد باقیماده را انرژی تاریک تشکیل می­دهد. با این حال هنوز نیمی از ماده باریونی هنوز شناخته نشده­ است. تمام ستارگان، کهکشانها و گازهای میان­ ستاره­ای قابل رویت در جهان نیمی از ماده باریونی لازم را تشکیل می­دهد. دانشمندان پیش­بینی کردند که گاز در آن دمای بالا، پرتو ایکس با انرژی پایین ساطع می­کند ولی آنقدر فراوانی آن کم است که رصد آن دشوار خواهد­بود.